මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් පටු ඇඳේ දනි පනි ගාලා නැගිටලා කෙළින් වුණු පාරට වැටුණු තියුණු ලෝම බිම ගැටුණේ බොහෝ ම සුමුදුවට. මේ වතාවේ නම්, ඔහුට ටක්කෙට ම විශ්වාසයි, ඒක හීනයක් නම් නො වන බව. ඔහු ගේ පෙනහඵ කීරි ගාගන ඇදී යන හිම මිදෙන සීතල පිරුණු වා තලය, තවමත් ඒ මහා ගැටුම් නාදයෙන් දෝංකාර දෙන බවකුයි දැනුණේ.
ලෝම ටික තමන් වටා නැවතත් ගොනු කරගන ඔහු කන් දීගෙන උන්නේ ලොකු බලාපොරොත්තුවකින්. නැවතත් සියල්ල ගිලී තිබුණේ දැඩි නිහැඩියාවක ය. බටහිර පැත්තේ පටු කවුඵවලින් ගලා ආ චන්ද්රdලෝකය නිමක් නැති ව ගොඩගසා තිබූ පොත් තට්ටු මත පතිත වූයේ හරියට ම පොළොව යට සුසානයක කොත් මත රැඳී රග දෙන ආකාරයෙනි. මුඵ ලෝකය ම සහමුලින් ම නිහඬ ය. ඉස්සර කාලේ සමහර දවස්වලත් නගරය නිහඬ ව තිබෙන්නට ඇති, නමුත් දැන් ඒ නිහඬ බව දෙගුණ වෙලා ය.
තාමත් නිදිමතින් කිරා වැටෙද්දී ම මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් ඇගමැලි කඩලා ඇඳෙන් පැනගෙන, කෝක් කැට අහුරක් අතේ ගෙනයන්න හැකි දිළිසෙන උණුවතුර බෝතලේට දාගත්තා. ඊට පස්සේ හිමිහිට ළග ම ඇති ජනේලය දිහාට කිට්ටු කළේ, මේ අවුරුදු ගණනාව තිස්සේ පණ වගේ ආරක්ෂා කරපු පොත් වෝඵම් මත ඉඳහිට ආදරයෙන් අත තියන්න පරක් වෙමිනුයි.
ඔහු දිස්නේ ගහන හඳ එළියෙන් ඇස් දෙක ආවරණය කරගන පිටත රාත්රිය දිහාට එබී බැලුවා. අහස වලාවෙන් තොර ය, එනිසා ම ඔහුට ඇසුණු හඬ ගෙරැවිලි හඬක් වන්නට නොහැකි ය. එය කුමක් වන්නට හැකි වුව ද, පැමිණුණේ උතුරෙනි. ඉතින්, මෙහෙම ඔහු මෙතැන බලා සිටිය දී ම ඔන්න ඒ හඬ ආපහු.
දුරස්ථ බව එය බාල කර මුදු කර තිබුණි. දුරස්ථ බවත්, ලන්ඩනය එපිටින් වැතිර තිබූ කඳුවැටි ගොන්නත් විසින් අහස ගොරවන හඬක් මෙන් එය ගුවන් තලය හරහා ඇදී ගියේ නැත. ඒ වෙනුවට ඈත දුර උතුරුකරයේ යම් නිශ්චිත ස්ථානයක සිට පැමිණි ලෙසිනි. ඒ හඬ මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් උපන්තේකට අසා නැති කිසි ම හඬක් වාගේ නම් නො වේ. ඉතින් එක් මොහොතකට ඔහු බලාපොරොත්තු ඇති කරගන්නට තරම් දිරිමත් වූයේ ය.
මිනිසාට පමණි, ඔහුට හොඳහැටි විශ්වාස ය, එබඳු හඬක් ඇති කළ හැක්කේ. සමහර විට වසර විස්සකටත් එහා සිට ශිෂ්ටාචාරයට අයත් මේ ධන නිධාන අතර ඔහුව රඳවා තබන්නට හේතු වූ සිහිනය ඉතා ඉක්මනින් ම තවදුරටත් සිහිනයක් ම පමණක් නො වනු ඇත. මිනිස්සු ලන්ඩනය වෙත ආපසු හැරී එමිනි. න්යෂ්ටික දූවිල්ල පැමිණෙන්නටත් පෙර ඔවුන් සතු ව තිබූ විද්යාත්මක දැනුමෙන් තනාගත් උපකරණ මගින් මිදුණු නිම්නය දැදුරු කරමින් ආපසු පැමිණෙමිනි. ඔවුන් ගොඩබිම දෙසින් පැමිණීමත්, උතුරුකරය දෙසින් පැමිණීමත් ටිකක් අමුතුයි වගේ තමා, නමුත් ඔහු තමන් තුළ අලුතෙන් දැල්වුණු බලාපොරොත්තුවේ ගිනිදලුව නිවා දමන්නට සමත් එබඳු සියලු සිතුවිලි බලාත්කාරයෙන් ම වාගේ පසෙකට තල්ලු කර දැම්මේ ය.
අඩි තුන් සියයකට පහළින් අඳුරු සඳඑළියේ නැහැවෙමින් හිමෙන් වැසුණු සුනුවිසුනු වූ නිවාස පියෑසි සාගරයකි. මයිල ගණනාවක් එපිටින් බැටර්ඒෂියා බලශක්ති මධ්යස්ථානයේ උසැති ගොඩනැගිලි අහස යට දිදුළමින් නැගී සිටින්නේ කෙට්ටු සුදුපැහැති අවතාර බඳු ව ය. මේ වන විට ශාන්ත පාවුඵ දේවස්ථානයේ අර්ධ ගෝලාකාර පියෑස්ස මිදුණු හිම බරෙන් කඩා බිඳ වැටිලා ය. හිම පමණක් තනි ව එහි සුපිරි බවට අභියෝග කර තිබේ.
මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් පොත් ගොඩවල් අතරින් ආපසු සෙමින් ඇවිද ගියේ ඔහු ගේ හිතේ ඇඳී තිබූ සැලසුම ගැන නැවත කල්පනා කරමිනි. වසර විස්සකට පෙරාතුව ඔහු අවසන් හෙළිකොප්ටරය ද රීජන්ට් පාර්ක් වෙතින් ඉහළට නැෙගනු බලා උන්නේ ය. ඒවායේ තටු කැරැකුණේ ඇදහැළෙන හිම පියලි මත් ගාන්නාක් සේ කපා හරිමිනි. ඒ මොහොතේත්, ඔහු වටා නිහඬ බව පොදි ගැහෙද්දීත් ඔහුට අදහාගන්නට නොහැකි කාරණය වූයේ මිනිසා උතුරුකරය සදහට ම අත්හැර දමා ඇති බව ය. මේ වන තුරු මුඵ පරම්පරාවක් පුරා ඔහු බලා උන්නේ ය. ඔහු ගේ ජීවිතය ම කැප කළ කාරණාව උදෙසා පොත් අතර රැඳී බලා උන්නේ ය.
ඔය කියන මුල් කාලයේ දිනවල ඔහුට ඉඳහිට අසන්නට ලැබුණේ, දකුණ සමග එක ම සබඳතාව බවට පත් ව තිබූ රේඩියෝව ඔස්සේ, දැනට සමතෝෂ්ණ කලාපයක් බවට පත් ව ඇති සමකය අවට ප්රදේශ ජනාවාස කරන්නට ගෙන යන අරගලය ගැන ය. ඈත දුර සිදු වූ ඒ සටනේ අවසන් ප්රතිඵලය ගැන ඔහු දැන සිටියේ නැත. ඒ වන විටත් මුල් ම හිම කැටි පතිත ව තිබූ මියෑදෙමින් සිටි කැළෑ සහ කාන්තාර සමග මිනිසා සිය අතිශූර දක්ෂතාවන් යොදමින් කළ සටන ඔහුට අරුමයකි. සමහර විට එය පරාජය වී තිබෙන්නට හැකි ය. රේඩියෝව දැන් වසර පහළොවක තරමේ සිට ම නිශ්ශබ්ද ව ගොසිනි. එහෙත් දැන් ඉතින් මිනිසුන් සහ යන්ත්ර උතුරේ සිට නැවත පැමිණෙන්නේ නම්, නැතිනම් හතරවටින් ම පැමිණියා වුවත්, ඔවුන් පැමිණෙන භූමිභාගයන් ගේ සිට ඔවුන් එකිනෙකා අතර දොඩන හඬ ඔහුට නැවත ඇසීමට හැකි වනු ඇත.
මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් මේ සරසවි ගොඩනැගිල්ල හැර යන්නේ වසරකට කිහිප වතාවකි. ඒත් ඉතා Rජු ව ම බලපානා අත්යවශ්ය කාරණාවක් සඳහා ම පමණකි. පසුගිය දශක දෙකක කාලය තුළ දී බ්ලූම්ස්බෙරි ප්රදේශයේ කඩසාප්පුවලින්, මිනිසා ගේ අන්තිම නික්ම යැමේ දී ප්රවාහන පහසුකම් නොමැති වීම නිසා අත්හැර දමා ගොස් තිබූ මහා බඩු භාණ්ඩ තොගය අතුරින් තමන්ට අවශ්ය සියලු ම දේ එක් රැස් කරගන තිබුණි. බොහෝ අතට, ඔහු ගේ ජීවිතය ඇත්තට ම ලස්සෙට කොඩි දැමූ එකක් යෑයි කියන්නට හැකි ය. ටක්කෙට ම කිසි ම ඉංග්රීසි සාහිත්ය පිළිබඳ මහාචාර්යවරයෙක්, ඔහු දැන් මේ අඳින පළඳින ඔක්ස්µර්ඩ් මාවතේ ඇඳුම් මාළිගාවලින් ලබාගත් වර්ගයේ සුපිරි ඇඳුම් කිසි කලෙකත් ඇන්දේ නැත.
හිරු වලාකුළු රහිත අහසේ බැබළෙමින් උන්නේ ඔහු සිය කරමලු උර මත එල්ලාගෙන මහා ගේට්ටු පලු දෙක අගුලු හරිද්දී ය. අවුරුදු දහයකට පමණ පෙර බඩගිනිකාර වියරු බලු රංචුවක් මේ අවට ගැවසුණේ ය. ඒ නිසා ම, අවුරුදු ගණනකින් උන් එකෙක් වත් නො දුටු නමුත්, ඔහු කෝකටත් සූදානම් ශරීරේ කියා, එළිමහනට බසින හැම විට ම රිවෝල්වරය ද රැගෙන යයි.
හිරු රශ්මිය තදින් දිදුල දුන්නෙන්, පරාවර්තනය වූ තද දිස්නය ඔහු ගේ දෑස්වලට කළේ මහා හිරිහැරයකි. එහෙත් හිරු රැස්වල කිසිදු උණුසුමක් දැවැටී තිබුණේ ම නැත.
ග්රහ මඬුල්ල මේ වන විටත් පසු කරමින් සිටිනා අන්තරීක්ෂ දුහුවිල්ල හිරු ආලෝක කදම්බවල තීව්රතාවයේ කැපී පෙනෙන වෙනසක් කර තිබුණත්, එමගින් හිරුගේ සියලු ශක්තිය ද ගිලගෙන තිබුණි. ඉතින් හිරු නැවතත් උණුසුම් වන්නේ තවත් වසර දහයකින් ද නැතිනම් දහසකින් ද යන්න ටක්කෙට ම කියන්නට කිසිවකුත් දැන උන්නේ නැත. ඒ නිසා ම මිනිස්සු 'වසන්තය' කියන වචනය නිකම් ම හිස් විහිඵවක් නො වන භූමි භාගයන් සොයා දකුණු දිසාවට සංක්රමණය වූ හ.
මෑතකාලීන දේශගුණික විපරියාස ඇති කළේ තදබල අසීරුතාවන් ය. මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් හට ටොටෙන් හැම් උසාවි පාරේ ඇවිද යන්නටත් සිදු වූයේ අපහසුවෙනි. සමහර අවස්ථාවල දී ඔහුට සිදු වුණේ හිම ගොඩැලි මත ගාට ගාටා යන්නට ය. එක් අවුරුද්දක හිමපතනය ඔහු ගේ කොන්ක්රීට් නැරැඹුම් කුලුන මත අවසන් මාස නවය පුරා ඔහු සිරගත කර තැබුවේ ය.
ඔහු හිම බරෙන් පීඩිත ව මාරාන්තික ලෙස අයිස් කූරු එල්ලී තිබූ නිවාස පන්ති අසලින් ඉවත් ව උතුරු දිසාවට යාර සියයක් පැමිණ ඇවිද ගියේ තමන් සොයා ආ කඩය හමු වන තුරු ය. කැඩී බිඳී ගිය ජනෙල් වීදුරුවට ඉහළින් තිබූ වචන තවමත් පැහැදිලිව දිදුළමිනි. 'තෝමස්, ජෙන්කිනිස් සහ පුත්රයෝ, රේඩියෝ සහ ඉලැක්ටි්රකල් වැඩ. රූපවාහිනියට විශේෂඥයෝ ය.'
සමහර හිම පදාස වහලේ කැඩීබිඳී ගිය තැන්වලින් ඇතුළට පා වී අවුදිනි. එහෙත් අවුරුදු ගණනාවකට පෙර අන්තිම වරට ඔහු මෙතැනට පැමිණි විට තිබූ ලෙසට ම උඩුමහලේ කාමරයේ කිසිදු වෙනසක් සිදු වී නො තිබුණි. කෙටි තරංග ගුවන් විදුලිය තිබූ හැටියට තවමත් මේසය මත ය. තැන තැන විසිර ගිය හිස් කෑම ටින් අවසන් බලාපොරොත්තුවත් මියෑදෙන්නට පෙර ඔහු මෙහි ගත කළ අතීත හුදෙකලා හෝරාවන් පිළිබඳ සුමිතුරු මතක කොඳුරන්නාක් බඳු ය. ඔහු සිතන්නට වූයේ, තමන් නැවතත් ඒ දුෂ්කර ව්යායාමයේ යෙදිය යුතු ද යන්න ය.
මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් රැහැන් රහිත ගුවන් විදුලිය පිළිබඳව දැන් ඔහු දන්නා සියලු දේ ඔහුට කියා දුන් '1955 ආධුනිකයන් ගේ ගුවන් විදුලි අත්පොත' මත තිබූ හිමකැටි පිසදැමුවේ ය. රේඩියෝ මාපක යන්ත්ර සහ බැටරි ආදිය කලකට පෙර අඩක් අමතකව අතහැර දැමූ තැන්වල ම ය. ඔහුට මහත් සහනයක් ලබා දෙමින් සමහර බැටරි තුළ තාමත් ඒවා තුළ බලය රඳවාගන තිබුණි. ඔහු ලට්ට ලොට්ට ගොඩ අතපත ගෑවේ හොඳ විදුලිබල සබඳතාවක් ගොඩනැෙගන තු=රු ය. ඔහුට හැකි උපරිම අයුරින් ගුවන්විදුලි යන්ත්රය ද පරීක්ෂා කළේ ය. ඉතින් දැන් ඔහු සූදානම් ය.
රේඩියෝ නිෂ්පාදකයාට ඔවුනට ලැබිය යුතු ම වූ පැසැසුම් සහතිකයක් යවන්නට නොහැකි වීම ගැන ඔහුට කණගාටු ය. ස්පීකරය තුළින් නැගුණ සිහින් සර සර නාදය, දැන් සිහිනයක් බඳු ව අතුරුදන් ව ගොස් ඇති ලෝකයේ දී ඔහුට නිකම් ම ලැබී තිබුණු සියලු සැප සම්පත් සමග බී.බී.සී යේ 9 වැනි පැයේ ප්රවෘත්ති සහ සංගීත වැඩසටහන් පිළිබඳ මතකය නැවත කැඳවාගන ආවේ ය. අසීරුවෙන් පාලනය කරගත් මහා ඉවසීමකින් යුතු ඔහු එකිනෙක චැනලය සුසර කළේ ය. එහෙත් සැම තැනක ම තිබුණේ අසීරුවෙන් නැෙගන එක ම නාදයකින් යුතු සර සරය ම පමණි. එය කලකිරීමට කරුණකි. එහෙත් තවදුරටත් නො වේ. ඔහු ගේ මතකයට ආවේ රේඩියෝ තරංග විකාශනය නියමිත පරිදි සිදු වන්නේ රාත්රියේ දී බව ය. ඒ කාලය වන තුරු ඔහුට අවට කඩමණ්ඩිවල ගැවැසි තමන්ට ඕනෑ කරන අඩුම කුඩුම මොන මොනවා හරි සොයාගන්නට හැකි ය.
ඔහු නැවත කුඩා කුටිය වෙත එළැඹෙන විට ගොම්මන ළඟා වෙලා ය. ඔහු ගේ හිසට සැතැපුම් සිය ගණනක් ඉහළින් නිදහස් ඉලෙක්ට්රොaන සහිත වායුගෝලයේ ඈත ම ඈත ඇති හෙපීසයිඩ් ස්තරය හිරු බැස යැමෙන් පසු ඈත දුර තාරකා දක්වා ම විහිදී පැතිර තිබුණි. අනාදිමත් කාලයක සිට එය සිදු කළාක් මෙන්ම මිනිසා තමන් ගේ වුවමනාවන් උදෙසා, තමන් ගේ ද්වේෂය සහ සාමය පිළිබඳ පණිවුඩ බෙදාහැරීමට, පුංචි පුංචි අනම්මනම් කතා බහ සමඟ අමරණීය බවට පත් වූ සංගීතය බෙදාගැනීමට, ශතවර්ෂයකට ආසන්න කාලයක සිට එය යොදාගන්නට පෙර එය සිදු කළාක් මෙන්ම මේ සැඳෑවේ දී ද හිරු බැස ගිය පසු විශ්වයට දොර හැර දුන්නේ ය. හෙමින්, ඉතා ම ඉවසීමකින් යුතු ව, මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් පරම්පරා ගණනාවකට ඉහත කාලයේ මෝර්ස් සංඥාවන් ගේ ටක-ටකයෙන් සහ මිනිසුන් ගේ විවිධ චරෝ බරෝ දෙඩවිලි හඬින් එක ම කන් කරච්චලයක් බවට පත් ව තිබූ ඉපැරැණි තරංග මාලා එකිනෙක අල්ලාගන්නට තැත් කළේ ය. ඉතින් ඔහු එසේ සෙමින් සෙමින් සවන් දෙමින් සිටිනා අතරතුර දී තමන් තුළ කුළුගැන්වුණු සියුම් බලාපොරොත්තුව ද කෙමෙන් කෙමෙන් වියෑකී යන්නට විය. වරෙක අර සියුම් ඊතරය කන්කරච්චලයක් බවට පත් කළ නගර නිහඬ ව ගොසිනි. ලෝකයේ අඩකට ඈතින් ඉඳහිට නැගී ඇදී එන කුණාටුවක ජරබර නාදය පමණක් ඉඳහිට නොවෙනස් ව තිබූ නිහැඬියාව බිඳ දැමුවේ ය. මිනිසා ඔහු ගේ අලුත් ම උත්සාහය ද අත්හැර දමලා ය.
ආතර් සී. ක්ලාක් ගේ The Forgotten Enemy විද්යා ප්රබන්ධ කතාවෙහි සිංහල පරිවර්තනයකි. මෙය සුගත් පී. තුලතුංගආරච්චි ගේ පරිවර්තන විද්යා ප්රබන්ධ කතා එකතුවක් වන 'පිනෝකියෝ ගේ ජංජාලය සහ විශිෂ්ට විද්යා ප්රබන්ධ කතා' කෘතියෙහි අන්තර්ගත කතාවකි.
ReplyDelete